coming soon

coming soon

BULLHORN ENDING

BULLHORN ENDING

Bullhorn - Ending

Songs en verhalen met een kop en een flinke staart.

Na Bullhorn (2019) en Bullhorn – The Prequel (2021) heet mijn derde theatershow Bullhorn – Ending.
Ending als in “to end”, als werkwoord dus. Maar “Bullhorn to end” zou een verwarrende titel zijn; alsof ik iemand met een megafoon (bullhorn) ga doodschreeuwen. Vandaar Bullhorn Ending

Eindigen betekent voor mij vooral dat iets (nog) in volle gang is.
Zolang het niet stopt verkeer je in een tijdloos nu.

Een song bestaat uit een intro, coupletten, refreinen, soms een brug en soms een outro. De outro kan een beloning voor het voltooien van de song zijn, als een kers op de taart. En soms heb je gewoon geen zin om te stoppen en sla je al improviserend de weg naar een nieuw muziekstuk in. Dàt is wat ik in de rock & roll al mijn hele leven doe en aan de hand van songs en verhalen in deze nieuwe voorstelling wil vieren.

“Kijk een lijkje en het sterft nog een beetje”(Kamagurka)

Met Gerco Aerts op (contra)bas en Mischa Porte op drums & zang
regie: Eva Bauknecht

Planteijdt & Daluiso

and THE BAND played on

Wouter Planteijdt en Hans van der Lubbe

Vanaf 29 september 2023 tour ik met “And THE BAND played on” langs de clubs.
Een project om de prachtige songs van de legendarische groep The Band te spelen en te eren.
Hans van der Lubbe (De Dijk) en ik weten al honderd jaar van elkaar dat we vervent liefhebbers zijn en besloten ooit (in 2005?) dat we daar maar eens een ‘tribute’ aan moesten wijden.
Sindsdien steekt dit vriendelijke monster af en toe de kop op – in 2013 zelfs als theatershow: “Music from Big Pink to The Last Waltz” met Leo Blokhuis als verteller.

De huidige line-up is: Hans van der Lubbe (bas en fiddle!), Roel Spanjers (zang, toetsen en accordeon), Eric van Dijsseldonk (zang, gitaar, mandoline en piano), Roland Brunt (saxen en fluit), Mischa Porte (drums), Eric Hoeke (drums) en mij zelf als zanger/gitarist. Het geluid wordt door The Band-specialist Dolf Planteijdt verzorgd.

Naar mijn brutale mening onderscheidt ATBPO zich van veel andere tribute- shows. Omdat de leden van The Band zelf iedere keer opnieuw naar de versie van het moment op zoek gingen, zijn er weinig definitieve partijen om uit te zoeken en te leren spelen. Tijdens eerdere tournees van ATBPO bleek dan ook dat hoe losser je de partijen aanpakt hoe meer het als The Band gaat klinken. Het is wellicht te vergelijken met method-acting; je moet een The Band-muzikant worden ipv er een nadoen

Robbie Robertson, de gitarist en belangrijkste songschrijver, overleed 9 augustus 2023. 
Ik nam tijdens de Covid periode bij wijze van bezigheidstherapie in mijn home-studio een aantal covers van voor mij speciale nummers op. Zo ook The Moon Struck One – een van mijn favoriete The Band nummers.
Het leek mij een mooie titel om bij wijze van eerbetoon naar buiten te brengen

Zip Records brengt deze opname uit op de streaming diensten. Klik hier

16 Shells

Een vriend, die zich ooit met hart en ziel op vertalingen van Tom Waits liederen had gestort, vierde zijn 60ste verjaardag. Ik wilde hem een cadeau geven en besloot het schier onvertaalbare Tom Waits-lied 16 Shells from a Thirty-Ought Six voor hem op te nemen en in een keer door ook maar live voor hem te komen spelen. Dat moest van zijn geliefde, die het verjaardagsfeest organiseerde, als een verrassings act kunnen plaatsvinden, dus diende ik een logistiek sluitend plan te hebben om vanuit het spreekwoordelijke niets met een geheel opgetuigde band voor zijn neus te kunnen verschijnen. Het feest vond plaats in een theatertje dat gelukkig een opgangetje achter het podium had waar instrumenten konden worden verstopt. 

Ik vroeg Mischa Porte of ie ook een drumstel had waarmee je kon lopen. Het antwoord was ‘maar natuurlijk’. Gerco Aerts is zo groot en sterk dat ie met een contrabas kan eten, slapen en midgetgolfen tegelijk. Alan McLachlan koos voor een mandoline. Ik nam een gitaar en stembanden mee.

We verschenen als een vierkoppig duveltje uit een doosje voor de neus van de jubilaris, speelden het lied en hadden een blast van de heerlijkste soort.

Een lied, niet om te vertalen maar om uit je hoofd te leren en je eigen te maken, dient onderzocht – lees: gegoogled – te worden. Het wemelt van de tekstverklaringen op het internet en allen zijn zij volkomen juist. Het enige stukje tekst echter, waar ik iets mee kon, vertelde hoe Waits een artikeltje had gelezen over iemand die uit pure razernij met een 30.6 geweer zijn eigen vogelverschrikker aan flarden had geschoten.
De ‘ik’ in 16 Shells is die figuur; Waitsiaans doorgeassosieerd – brullend, bouwend, knutselend, rammelend en dreigend.

De Takken Honden van kunstenaar/meubelmaker/decorbouwer Harry de Dood bewonderde ik al langer en kwamen onwillekeurig in mijn gedachten toen ik met filmer Mark Limburg de mogelijkheden onderzocht om dit lied live (beeld èn geluid) op te gaan nemen . Als we nou behalve Harry met zijn Takken Hond ook een lasser opvoeren, hebben we een weird soort blazerssectie – misschien kunnen we hun geluiden zelfs gebruiken in de track…
Alan regelde bij de mensen van Markt Centraal in Amsterdam dat we een zondagochtend het rijk alleen hadden in die gigantische hal. We reden er om 08.00 uur met auto’s en al naar binnen en stonden om 13.00 uur weer buiten met een schat aan geluid- en beeldmateriaal.

16 Shells from a 30.6 – lyrics by Tom Waits

I plugged sixteen shells from a thirty-ought-six
And the black crow snuck through a hole in the sky
So I spent all my buttons on an old pack mule
Oh, and I made me a ladder from a pawn shop marimba
I leaned it up against a dandelion tree
Leaned it up against a dandelion tree
Leaned it up against a dandelion tree

I’m gonna cook them feathers on a tire iron spit
And I filled me a satchel full of old pig corn
And I beat me a billy from an old French horn
Oh, and I kicked that mule to the top of the tree
Kicked that mule to the top of the tree
And I blew me a hole about the size of a kick drum
I cut me a switch from a long branch elbow

I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six
Whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six

Well, I slept in the holler of a dry creek bed
And I tore out the bucket from a red Corvette
Tore out the bucket from a red Corvette
Lionel and Dave and the Butcher made three
Oh, you got to meet me by the knuckles of the skinnybone tree
With the strings of a Washburn stretched like a clothesline
Oh, you know me and that mule scrambled right through the hole
Me and that mule scrambled right through the hole

I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six
Whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six

Now I hold him prisoner in a Washburn jail
That I strapped on the back of my old kick mule
Strapped it on the back of my old kick mule
Bang on the strings just to drive him crazy
Oh, I strum it aloud to rattle his cage
I strum it aloud just to rattle his cage
Strum it aloud just to rattle his cage
Strum it aloud just to rattle his cage

I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six
I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six
I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six
I’m gonna whittle you into kindlin’
Black crow, sixteen shells from a thirty-ought-six

www.harrydedood.nl
www.impresariaatwillem.nl

Out now: Bullhorn II

Met Mischa Porte op drums & zang en Gerco Aerts op contrabas. En gastrollen voor JB Meijers op pedalsteel, dobro en banjo, Kim Snelten op mondharmonica, Monique Klemann en Jeroen den Hengst backing vocals en Rudi de Graaff op percussie. De blazerssectie bestaat uit Jan Kooper op saxen en fluiten en Bert Boeren op trombone. Op piano Leo Bouwmeester.


Link:
 https://lnk.fu.ga/wouterplanteijdt_bullhorn2

In maart 2020 werd een complete tournee met Sanne Wallis de Vries, alsmede een hoop studiowerk met Paul de Munnik en andere coniferen, door de, toen nog intelligent geachte, lockdown weggevaagd. Er zat niks anders op dan weer te gaan schrijven. Het grote gat in de agenda leverde een nieuw soort contemplatieve inspiratie op. Het kan ook met de leeftijd te maken hebben maar het leek opeens logisch mijn leven tot nu toe, eens rustig in kaart te gaan proberen te brengen. En ja hoor; daar lazerden de liedjes weer uit het, inmiddels bekende, spreekwoordelijke plafond.  Gelukkig waren de mensen bij Zip Records wederom bereid mij te ondersteunen in het uiteindelijk voor echie vastleggen van deze verzameling songs. Omdat er niet live gespeeld kon worden was het ook niet mogelijk de nieuwe songs te laten (vol)groeien naar hun definitieve ‘plaatversie’. Vanuit dat voldongen feit ontstond er een andere methode om dit repertoire diepte te geven; We gingen de nummers ouderwets laag-voor-laag opnemen – in tegenstelling tot het eerste Bullhorn album, dat echt helemaal ‘live’ was opgenomen, zonder dubs.  De beste plek om dat te doen is voor mij Studio Het Gemengd Bedrijf van Frans Hendriks ‘op’ Limmen (N-H). Daar speelden we de basis tracks toch nog behoorlijk ‘live’ in. “We” zijn Mischa Porte op drums Gerco Aerts op contrabas en mijzelf op (dit keer ook elektrische!) gitaren. Zodra een ‘take’ OK werd bevonden zette ik de lead-vocal er op in de hoop de ongekunstelde, directe ‘feel’ van de eerste plaat te behouden. Ik had inmiddels blazers arrangementen geschreven voor sommige songs en van daaruit groeide het idee nog meer instrumenten toe te gaan voegen. De blazerspartijen werden door Jan Kooper op saxen en fluiten en Bert Boeren op trombone ingespeeld, in dezelfde studio. Meester-jazzpianist Leo Bouwmeester voegde zich bij de band op de laatste basis-opnamedag om drie nummers ‘live’ mee te spelen. Pedal-, dobro- en banjopartijen werden in de weken daarna door JB Meijers opgenomen in zijn fonkelnieuwe studio op Bonaire. Bij mij thuis in de Barf-studio nam ik een scheurende mondharmonica van Kim Snelten op en kwamen Monique Klemann en Jeroen den Hengst de back groundvocals aan die van Mischa Porte toevoegen – zulks geschiedde toen daar de rook was opgetrokken nadat Rudi de Graaff een vijftal kisten met percusie-instrumenten had leeggegoten.  Al mixend voegde ik hier en daar nog geluiden uit de M-Tron toe (en een, al zeg ik het zelf, verdienstelijke ukelele!) en toen kon uiteindelijk de boel terug naar Limmen voor mastering… dacht ik. Ware het niet dat Frans Hendriks inmiddels ook op Bonaire zat, met wat simpele apparatuur om te kunnen masteren, in JB Meijers’ studio. Dus reisden mijn liedjes nog een keer de Atlantische Oceaan over voor de final touch.

Er staan twee covers op het album: I Lost It van Lucinda Williams en Love Sick van Bob Dylan.
Om het spannend te houden hebben we ze nog een keer live-in-de-studio opgenomen met de geweldige Pablo van de Poel op gitaar en Govert van de Kolm op Hammond orgel als speciale gasten. 

Hier kan je de nummers beluisteren: https://open.spotify.com/album/6gfRAGKwB9Jq0fTSGfDGny?si=2FD_HSfpQ1eAF–jnrBzrA

Mark Limburg was met zijn camera’s aanwezig en monteerde van take 3 van Love Sick deze video.

Amsterdam november 2022

Cover Story

Me. Why would I record a cover?
Him. Because Art says it’s a good idea.
Me. Art?
Him. Art Herman, the ultra sympathetic CEO of Zip Records, the company that relentlessly supports your Bullhorn projects.
Me. Ah, okay… so, why?
Him. Because when you put out a new version of a song on the internet by, let’s say Bob Dylan, people who listen to Bob Dylan could come across it, put it in a playlist, and/or most preferably think: Who is this guy Wouter Planteijdt (read: “Bleeding genius that’s been putting out records for more than 50 years”, Me. adds in silence) and is there more music by this dude on the net or, even better, in the stores?
Me. Ah right, sounds like a sane thing to do. But how do I know which song to pick?
Him. You choose the song that speaks to you and never lets you go…
Me. Wait a minute. I think now I understand why this Lucinda Williams track I Lost It has been haunting me from the first days of the pandemic on: It was begging me to record my own version of it. 
Him. I must say the lyric does ominously describe the intangible hollow life of a (supposed to be) touring musician in these confounding times. 
Me. It does, it does indeed.
Him. Pick another one, just for back-ups or what ever…
Me. Uhm, Love Sick by Dylan is maybe even more suitable, now I come to think about it… And when one covers, one does not go around not recording a Bob Dylan song, now does one?
Him. Lets try them both then. But how do we go about?
Me. I’m quite fond of Studio Het Gemengd Bedrijf, the studio we did the entire Bullhorn II album. It would be great to record it with some guest musicians who bring in their own flavour to make it stand out just a bit more. How about inviting Pablo van der Poel from DeWolff?! 
Him. Oh yeah, he is a mean morther, but would he be willing?
Me. Mischa knows him very well.
Him. Okay, anyone else?
Me. Well, there’s this Hammond player, Govert van der Kolm who seems to be doing  something quite out of the ordinary. And Mischa knows him too.
Him. I tell you what: Why don’t we tell Mischa to put together a session for these two songs and ask Mark Limburg to come over to the studio with his camera magic and settle for a real live registration. That’ll teach ‘em.
Me. That would be fan f****ing tastic!
Him. See? Now was that so hard?

Een lied over de de nachtbrakers rond mijn buitenhuisje, waar het het hele jaar door Dierendag is.
De video is wederom van de onnavolgbare Mark Limburg. Op piano meesterjazzer Leo Bouwmeester.

Met dank aan Pieter Post, Stéphanie Meyer, Monk Planteijdt en Jeroen den Hengst.

Video & Stills Nightly Racketeers – Mark Limburg

Baby it's you

Video door Mark Limburg. Starring: Sanne Wallis de Vries, Monk Planteijdt en Jeroen den Hengst.

Baby It’s You

I wonder don’t you ever get tired
And how you keep your brain all wired
To point out how treacherous
Our leaders are after us
But baby it’s you
You are the one who conspires

Ward off the threat in my phone
Ward off the threat in my home
Ward off the threat that nobody can see
But should be frightening me
Ward off the the bees in their hives
Ward off what ever arrives
Ward off the threat scheming out there somewhere
Only you are aware

I wonder don’t you ever get tired
And how you keep your brain all wired
To point out how treacherous
Our leaders are after us
But baby it’s you
You are the one who conspires

Ward off the threat in the air
Ward off the threat in the water
Ward off the threat on the land in the trees
In my bread and my cheese
Ward off the birds on the wire
Ward off your foot in the mire
Ward off the notes you think might sound wrong
And the words in this song

The truth will astound me
And the all people around me
Once we’ll believe what you’re saying
Or making up on the spot

I wonder don’t you ever get tired
And how you keep your brain all wired
To point out how treacherous
Our leaders are after us
But baby it’s you
I wonder don’t you ever get tired
And how you keep your brain all wired
To point out how treacherous
Our leaders are after us
But baby it’s you
You are the one who conspires
Precisely you
You’re the one who conspires

April 2024
May 2024
June 2024
No event found!
Load More

Voor speeldata Sanne Wallis de vries klik HIER.

We kennen Wouter Planteijdt als gitarist/zanger/producer van o.a. Sjako!, Hans Dulfer’s Reflud, Maarten van Roozendaal’s En Noem Het Maar Vrienden, Groep Fosko, Jeroen Van Merwijk, Viggo Waas, Corrie van Binsbergen, Ricky Koole, Frans Van Deursen, Hadewych Minis, Morzelpronk, Sanne Wallis De Vries, Spanjers Dijsseldonk & Planteijdt en Paul de Munnik.

Mischa Porte speelt met o.a. Douwe Bob, Pitou, Björn van der Doelen, Remy van Kesteren, Morris Kliphuis en Pablo van der Poel

Gerco Aerts speelt met o.a. André Manuel, B-Movie Orchestra, Michael Prins, Jim Keaveny en Jelka van Houten

Boekingen:
Impresariaat Willem
impresariaatwillem.nl
+31 6 22 51 90 99

Album bestellen:
Zip records
ziprecords.com

Fotografie:
Rob Becker
robbecker.nl

Video & Stills Baby it’s you
Mark Limburg